چطور با انگیزه درس بخوانیم؟

سلام دوست من، ممنون که با وبلاگ حمید علی اکبری همراه هستید. راه های زیادی برای ایجاد انگیزه درس خواندن وجود داره به همین خاطر من هم قصد دارم بهترین روش ها رو برای شما معرفی کنم تا راحت تر درس بخوانید.

برنامه ریزی کردن

برنامه ریزی کمک می کند ساعت معینی در روز را به درس خواندن اختصاص بدهید. بدون برنامه ریزی معمولا فرصتی برای درس خواندن پیدا نخواهید کرد. در این روش بهتر است ساعات درس خواندن را روی کاغذ بنوسید و طبق آن عمل کنید. با این کار به درس خواندن به طور منظم عادت خواهید کرد.

 درس خواندن با صدای بلند 

در این روش، بعد از خواندن جزوه یا کتاب مورد نظر و دریافت مطلب ومفهوم آن، فردی  را جلوی خود تصور کنید که قرار است به او درس بدهید و با خود شروع به گفتن همان مطالب کنید. با انجام این کار خودتان مطالب را تکرار کرده و هم زمان آنها را می شنوید که این عمل باعث مسلط شدن شما روی مطلب مورد نظر و یاد آوری هر چه بهتر آن می شود.

استفاده از فلش کارت برای کسب نمره بهتر

این روش به یادسپاری و یادآوری هرچه بیشتر مطالب کمک می کند و یک مورد از بهترین روش های درس خواندن محسوب می شود؛ برای این منظور روی کاغذهای کوچکی نکات مهم  و اصلی، کلمات کلیدی و فرمول ها وغیره  را یادداشت کنید.  در هر محیطی که هستید می توانید از فلش کارت ها استفاده کرده و مطالب مهم را مرور و خود را آزمایش کنید.

درس خواندن به صورت گروهی از روش های خوب مطالعه

این روش انگیزه و هدف شما برای درس خواندن بیشتر کرده و نقش مهمی در رفع اشکالات درسی دارد؛ در این روش شما چیزی را از دوستانتان یاد گرفته و آنچه را خودتان بلد هستید به دیگران یاد می دهید بنابراین با کمک همکدیگر بر مشکلات و حجم زیاد درس مورد نظر غالب می شوید؛  این راه برای افرادی که موقع درس خواندن احساس تنهایی می کنند،  بهترین روش درس خواندن خواهد بود.

 استفاده از راهنمای مطالعه از روش های فوق العاده برای درس خواندن 

راهنمای مطالعه را خودتان درست کنید. برای این منظور لیستی تهیه کنید و روی آن نکات مورد توجه و مهم، فرمول، تاریخ ها،کلمات کلیدی و توضیحات را به زبان خودتان بنویسید و با خواندن هر کدام، آن قسمت را روی لیست نشانه گذاری کنید؛  این مورد نیز جز بهترین روش درس خواندن است و در واقع با این روش خودتان را مجبور به خواندن همه مطالب خواهید کرد.

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان

نوروفیدبک چیست؟ آشنایی با تاریخچه نوروفیدبک

نوروفیدبک به روشی اطلاق می شود که در آن، اطلاعات عصبی به دستگاه عصبی مرکزی (CNS) افراد بازخورد داده می شود و تلاش می شود تا آنها بیاموزند چگونه کارکرد مغزی خودشان را اصلاح نمایند. 

نوروفیدبک چیست؟

منطق این روش درمانی بر پایه شرطی سازی عاملی استوار است. ما در حالت عادی قادر به کنترل و تغییر امواج مغز خود نیستیم؛ زیرا نسبت به این امواج آگاهی نداریم. در روش درمانی نوروفیدبک، سعی می شود تا این آگاهی از طریق ارائۀ بازخوردهای (فیدبک های) بسیار سریع (چند هزارم ثانیه پس از وقوع) به فرد ایجاد شود. همچنان که این تمرین ادامه می یابد، مغز یاد می گیرد که چگونه به تولید بیشتر امواجی بپردازد که منجر به عملکرد بهتر می شود. اینکه چه امواجی در مغز افزایش و چه امواجی کاهش یابند، کاملاً بستگی به مشکل هر فرد دارد و درمانگر آن را در طول جلسه تنظیم می نماید. از این روش می توان به منظور بهبود اختلالاتی چون بیش فعالی/کمبود توجه، ناتوانی های یادگیری، صرع، هراس و اختلالات اضطرابی، اختلالات مربوط به سوء مصرف مواد، افسردگی، مدیریت استرس، میگرن، سندرم تورت و اختلالات خواب استفاده کرد.

نوروفیدبک در واقع نوعی بیوفیدبک است که با استفاده از نمایش امواج مغزی "EEG "Electroencephalography یا "HEG "Hemoencephalography در لحظه (Real Time) فعالیت مغز را تشریح و خود تنظیمی را به فرد آموزش می دهد. EEG نوروفیدبک با استفاده از سنسورهایی که روی سر قرار می گیرند امواج مغزی را اندازه گرفته و بنا بر هدفی که از پیش تعیین شده است، دامنه امواج مغزی، درجه هم نوسانی و یا اختلاف فاز آماج تغییر قرار می گیرند؛ در حالی که HEG نوروفیدبک از سنسورهای نور مادون قرمز یا برای اندازه گیری جریان خون مغز و تنظیم آن استفاده می کند. این روش تحت عنوان نوروتراپی، نوروبیوفیدبک و همچنین آموزش مغز شناخته می شود.

کلینیک های روانشناسی زیادی خدمات نوروفیدبک انجام میدهند. یکی از این مراکز، مرکز مشاوره دکتر فرناز فریدی می باشد که در شهر تهران خدمات فوق العاده ای در این زمینه دارند.

تاریخچه نوروفیدبک:

همه چیز در سال های دهه 1960 شروع شد. دکتر باری استرمان Barry Sterman، محقق دانشگاه UCLA کالیفرنیا، مشغول به انجام تحقیقاتی درباره فعالیت عصب شناختی مرتبط با خواب بود که در خلال آن موفق به کشف امواج 14 هرتز در EEG مغز گربه های مورد آزمایش گردید. این امواج با کاهش تنش عضلانی در گربه ها ارتباط داشتند و بعدها نام SMR به خود گرفتند. دکتر استرمان و گروهش به تحقیقات خود ادامه دادند تا ببینند که آیا گربه ها در ازای دریافت پاداش، تولید امواج SMR در مغز خود را افزایش می دهند یا خیر. پاسخ مثبت و نتیجه رضایت بخش بود. به دنبال آن دکتر استرمان هدایت تحقیقاتی برای NASA را برعهده گرفت که در آن به ارزیابی سمی بودن سوخت موشک پرداخت (افرادی که در معرض سوخت قرار می گرفتند دچار حالات استفراغ، سردرد، افزایش دم و بازدم (هواگیری)، توهم و تشنج می شدند).

دکتر استرمان گربه ها را در معرض مقدار زیادی سوخت قرار داد و در آن ها حالات استفراغ، سر و صدا، افزایش هواگیری، بزاق آوری، حملات تشنجی و مرگ را به دنبال هم مشاهده کرد. اما یک گروه از گربه ها واکنش دیگری نشان دادند که باعث تعجب گروه تحقیق شد. آن ها توانستند وقوع حملات را در دوز بیشتری نسبت به دوز قابل تحمل برای گربه های دیگر متوقف کنند. گروه با مراجعه به سوابق گربه ها دریافتند که این گروه از گربه ها پیش از این طی مطالعه خواب، تحت آموزش SMR قرار گرفته بودند. دکتر استرمان تحقیقات خود را روی انسان و در مورد بیماران مبتلا به صرع ادامه داد. او تاکنون مقالات زیادی درباره استفاده از نوروفیدبک نوشته است.

تاکنون هیچ گونه عوارض و اثر منفی ناشی از نوروفیدبک گزارش نشده است. تنها موردی که میتوان به آن اشاره کرد این است که نوروفیدبک نتواند تغییری در علائم بیماری به وجود آورد. همچنین مصرف همزمان دارو با نوروفیدبک نیز عوارض بدی ندارد و با توجه به مدت طول درمان نوروفیدبک می توان به مرور با توجه به نظر پزشک مربوطه میزان دارو را کاهش داد.

منبع: فارمد تجهیز